Лечили би ме док се не бих и ја разболео
- Одакле си дошао?
-
Ниоткуд. Ја сам одавде.
-
Како то да те никад нисам срео?
-
Нисам излазио.
-
Био си болестан?
-
Не, био сам здрав.
-
Па, зашто ниси излазио?
-
Па зато. Зато што сам био здрав.
-
А сада, зашто си сада изашао?
-
Разболео сам се. Сад сам као и сви други, нико ме неће приметити.
-
Шта би се десило да те примете?
-
Прогласили би ме за здравог.
-
Је ли ти рђаво?
-
Како где. У болесном свету, свакако.
-
И шта би са тобом радили?
-
Лечили би ме док се не бих и ја разболео.
-
Али, ти си већ болестан, зар ниси?
-
Од своје болести, да, само они хоће да болујем од њихове…
(Клинички разговори.)
Публиковано у Одабрана дела Борислава Пекића, књига 12, Тамо где лозе плачу, (стр. 427). – Београд, Партизанска књига, 1984, © Борислав Пекић.
Categories: Поново прочитати/погледати
Оставите коментар