Lažni entitet nepostojeće „srpske vjere” i velikosrpska politička doktrina u CG postaju vrhovna istina i jedina mjera lojalnosti velikosrpskom projektu Zla „nebeske Srbije”

POGLED IZ BEOGRADA

Aktuelna dešavanja u Crnoj Gori potvrđuju da, svetosavska ideološka matrica tzv. „srpske vjere” predstavlja endemski primjer malignog tkiva koga su skoro dva vijeka nasilno nametali crnogorskom identitetskom biću, tvorci velikosrpske mantre pod parolom „srpske zemlje i srpski rod”.

Taj, agresivni i destruktivni Projekat Zla namjenski angažuje „stručnjake” sa namjerom da, lažnim vijestima i informacijama koje se eklektički „čupaju” iz istorije Crne Gore, ostvare bliži cilj; da se kontaminira socijalno politički ambijent u Crnoj Gori i izazove sukob među građanima, i konačnim cilj, da se Crna Gora vrati u podanički položaj Srbije.

Velikosrpska hegemonija

Dešavanja oko tzv. Vjerskog Zakona, su samo ogledni primjer simbioze političkog i vjerskog nacionalizma koji se uklapa u dugoročne ciljeve Velikosrpske hegemonije i u globalna geopolitička „podešavanja” interesa velikih sila na ovom prostoru.

Nakon neuspjelog pokušaja nasilne smjene ustavnog poretka u Crnoj Gori, protivnici savremene i slobodne Crne Gore, smislili su novi pokušaj. Da ožive maligno duhovno jezgro, koje u kolektivnoj svijesti dijela građana, još uvijek postoji kao duhovni mit i fikcija one političke matrice koja je 1918. godine istorijski „ubila” crnogorsku državu.

To maligno jezgro čini nepostojeća „srpska vjera” i mit o Sv. Savi koji prestavlja osnov pravoslavlja, „srpske vjere”. Spajanjem ta dva mita nastalo je „vašarsko licidersko pravoslavlje” odvojeno od prave Hristove vjere i žive crkve božije. Umjesto primjene Božijeg Dekaloga narodu u Crnoj Gori su nametane bajke o sv. Savi, te kako je štapom određivao đe će se pojaviti izvor, do savjeta seljacima da ne oru samo u jednu stranu, do mitova kako je ubio svog psa koji nije mogao da prekorači sa brda na brdo kao on, do pretvaranja čobana u psa, zato što je ležeći jeo…

Takva „instant” kombinacija pravoslavlja postala je „primitivna politička doktrina i ideološka osnova za mnoge profašističke pokrete u Srbiji”. Oslanjajući se na tu doktrinu Nikolaj Velimirović je pisao da je njemački nacizam „spasilac tradicionalnih vrijednosti”.

Svetosavska „srpska vjera” nametana je i prihvaćana u Crnoj Gori kao jedini entitet individualnog i kolektivnog identiteta u CG. Božić je postao srpski, Nova godina je postala srpska.

Paganizacija hrišćanstva

Dešava se „paganizacija” hrišćanstva.

Ignorisani su svi ostali identitetski entiteti Crne Gore: državotvornost, tradicija, slobodarska svijest, kultura, duhovnost, antropološke posebnosti…

U popisnim listama je sve do 1948 g. postojala rubrika vjeroispovijest, građani su upisivali umjesto pravoslavna „srpska” vjera. Sa tim pogrešnim rezultatima, na osnovu lažnih sadržaja, i danas manipuliše ona politika koja je kreator takvih podvala.

Građani Crne Gore su osjećali da im je nametnuto nešto strano, tuđe. Negdje 70-tih godina prošlog vijeka pitao sam 80-godišnjeg, nepismenog, Crnogorca: Koje si ti nacije đede? Odgovorio je pomalo zbunjeno: „Srpske sam vjere, a ovako sam Crnogorac”!

Патријарх Иринеј (Извор: Аналитика.ме)

Lažni entitet nepostojeće „srpske vjere” i velikosrpska politička doktrina u CG postaju vrhovna istina i jedina mjera lojalnosti velikosrpskom projektu Zla „nebeske Srbije”. A Sveti Sava je od mita „unaprijeđen” u „školskog revizora i nacionalnog, društveno-političkog radnika”.

Koristeći te relikte svetosavskog tribalizma Mitropolit Amfilohije kao „velikan etnofiletizma”, litijama i molebanima, manipuliše velikim djelom građana CG koji još uvijek misle da služe istinskom Bogu i Hristoduliji, a ne interesima velikosrpske politike koja negira opstanak slobodne Crne Gore i Crnogoraca.

Kleronacionalizam

U svakodnevnim metanijama koje organizuje SPC u CG došlo je do tragične „simfonije” dva Zla, velikosrpskog nacionalizama i kleronacionalizma.

„U dodiru sa crkvom, nacionalizam je postao neka vrsta religije, a crkva je zapala u etnofiletizam i klerikalizam, da bi se na kraju pretvorila u najvažniju instituciju srpskog naroda” (Basara).

„Paganizacijom hrišćanstva” i „svlačenjem neba na srpske zemlje” Srbija ponovo postaje glavni remetilački faktor na jugozapadnom Balkanu.

Da je „simfonija” ta dva Zla veoma agilna i u aktuelnom političko-vjerskom establišmentu RS govori i upozorenje Predsjednika Srbije Patrijarhu SPC da slučajno ne prepusti razgovore o Vjerskom zakonu crnogorske države sa Mitropolijom SPC u CG, nego sa Beogradom, jer imovina SPC u CG nije svojina Mitropolije crnogorsko-primorske, nego beogradske Patrijaršije.

To je samo još jedan argument koliko je aktuelni Zakon važan za CG, njen identitet, integritet i autoritet. I od kakvog je značaja postojanje i afirmacija CPC koja po pravoslavnim kanonima može biti jedina u svakoj suverenoj državi.

Građani CG će, polako ali sigurno, shvatiti tu prevaru, da služe lažnoj vjeri i lažnom Bogu u funkciji velikosrpskog Projekta Zla. Protiv slobodne CG i Crnogorske nacije.

Manipulacija

Naravno, njima su potrebne prave i stalne informacije. Potrebno je razotkrivanje podvale i opasnost od manipulacija.

U glavama aktera velikosrpske politike ponovo se rađa „geneza političkog Zla”, koja počiva na lažima, mitovima i fikciji i prijeti miru u regionu i u Crne Gore.

Te procese je već davno uočio i Ćosić, tvrdeći da je Laž postala suština nacionalne politike Srba, a da je Hibris (Bog oholosti) uticao da „Srbi precenjuju sebe a potcenjuju druge”.

Михаило Терзић (Извор: Аналитика.ме)

U aktuelnom medijskom prostoru Srbije dnevno se smjenjuju ekipe plaćenih anti-crnogorskih „stručnjaka” koji šire laž o Crnogorcima kao Srbima, o istoriji CG kao istoriji srpskog naroda! U takvim timovima obavezno se nalaze i crnogorski konvertiti koji su za sitna namještenja i titule, prodali dušu Đavolu.

Oni, tobože, naučno, određuju krvna zrnca onog koji nije Srbin. Kada je u pitanju pravoslavlje u CG, ne postoji Crnogorac, postoji samo Srbin. ON je JA, jer JA tako kažem.

Te tvrdnje nijesu daleko od teorije „krvi i tla”, a ta teorija nije daleko od krvavih fašističkih pohoda.

Aktuelni diskurs nekih predstavnika RS i dijela njene akademske i intelektualne javnosti je, par ekselans, okupatorsko-fašistički diskurs.

Govor mržnje

Govor mržnje predstavlja civilizacijski incident 21. vijeka.

Svima njima najbolji odgovor je dao, već citirani, 80-godišnji nepismeni Crnogorac, koga će, nadajmo se posthumno, potomci rasteretiti balasta nepostojeće „srpske vjere” i postaće slobodan Crnogorac bar u carstvu Nebeskom.

A za oslobođenje ovozemaljskih građana CG i za brigu da njihov identitet ne izgubi integritet zadužen je ustavni predak CG i njegova dosledna primjena. Potrebno je da subsistemi države i njeni imuni sistemi angažuju stručnu i intelektualnu javnost CG, da idu u susret događajima i da stručnom prevencijom očuvaju crnogorsko društvo zdravim.

Da izvrše mentalnu i duhovnu dekontaminaciju kolektivnog crnogorskog identitetskog jezgra od zloćudnih tuđih ćelija.

Autor je publicista iz Beograda

Део наслова и опрема: Стање ствари

(Аналитика, 16. 1. 2020)

Categories: Преносимо

Tags: „ЦПЦ“, Друга Србија, Михаило Терзић, Небеска Србија, Свети Сава, Српска православна црква